heyecanlanınca elis olduğumun farkına vardım.
beni heyecanlandırdınız bayım. çünkü yeşilliklerin içinde bir yerde kendi ellerimle diktiğim ağaçların arasındaydım... burdan çok uzaktaydım ve ait olduğum yerdeydim.
karanlığın içinden birdenbire parlayan sesinizle elis'i karşıma çıkardınız yeniden. yazdıkça elis'in yüzü daha da belirginleşiyor şimdi. ve böylece kendini gerçek zanneden tüm insan suretleri birden görünmez oluverdi.
hayallerim gerçek oldu.
yarın yine sesiniz olmayacak. ama ben de ektiğiniz tohumlar kısa bir süre sonra pembeliğinden göz kamaştıran şeker tadında meyva ağaçlarına dönüşecek.
ne güzelll...
yarın elis'i öpmüş olarak uyanacağım...
bu hayallerle büyük binaların altında kalmam hiç. hatta tepelerine bile çıkarım. bir gece daha spekülasyonla geçse de kimin umrunda tam da şu anda!
kimbilir uslu bir çocuk olursam belki birgün şirinleri bile görebilirim...
uslu durmak mı?
sadece....
şimdilik,
