size değer veriyorum,

Büyüsek, yaşlansak, şehirler
değiştirsek, saçlarımız beyazlaşsa, başka şehirlerde başka insanlarla olsak,
adresimiz değişse ya da telefon numaramız ama biz hep aynı kalsak…kalsaydık.

Bazen evi dip köşe temizlemek
istersin. Ama hep yarım kalır. Söylemek istediklerimiz gibi. Yıllar geçmiş
koskoca bir bilgi kirliliği ve insan
israfı. Bazen sanal ortamdaki tek bir tıklama bazen de yıllarca saklanmış
o sinsi gerçeğin kısacık bir cümleyle
alelade bir özeti sonuç olarak tutuşturuluverilir elinize. “Neden mi?” Çünkü kötü
şeyler hep başkasının başına gelir ve şaka başkasına yapılınca komiktir. Sen de
hiç neden diye sormazsın.

Ben hiç “Bana bunu neden
yaptın?” diye sormadım. Şimdi dip köşe yapılmamış o temizliğin birikintileri
bana bakar durur öylece.

Beni hiç bırakmaz dediğin
insanlar, öyle sıcak samimi arkadaşlıklar, sana verdiği değeri anlata anlata
bitiremeyen mısralar, sıcacık bir aile bile bazen…

Bence yalnızlık bir zamanlar
sevdiğin insanların artık seni anlamaması ve çağa ayak uyduramamaktır. Bugün
olsa bugün yine “Bana bunu neden yaptın?” diye sormazdım. Şimdi de
sormayacağım.

Ama siz sorun. O değer yüklü
kişiye. Değer kişinin önünde değilse. Bunu size neden yapmış acaba bencilce,
gözünü bile kırpmadan, egosunu sırtından çıkarıp atmadan.

Benim içinse verdiğim
değerler hala baki.

Ama değer kişinin
önünde.