o gece benimle dansa kalkan tek şövalyeydi
ve o şövalye o gece ilk defa dansa kalkıyordu
ikimizde adımlarımızı şaşırdıkça traji-komiktik.
o pisti izleyipte orda olmamış olmak trajik
şimdi ilk defa dans ediyor olmak komikti.
komikti çünkü yetişkin insanların çoktan yapmış olmaları gereken o dansı
biz geç yaşımızda keşfetmiştik
şimdi tecrübesiz yaşlı bir kitap biriktiricisi olduğumu düşünmeye başladım
hiç okunmamış kitapların arasında bilgeliğiyle övünen o kadın ben mişim..
ben kitap okumayı boş zaman aktivitesi sanmıştım değerli şövalyem
oysa tam da şu an hayatımın romanına önsöz yazmak üzereyim.
açıkcası okumayı daha yeni öğrenmişim
bu alfabemin ilk harfleri
ve tüm cahilliğimle roman yazmaya koyuldum
tecrübesizliğimin ve şaşkınlığımın verdiği aptallığı saymazsanız
sonsuza uzanan gökyüzü görkemli şatomuzun tavanı olsun derim
çevremizdeki tüm bilgi kirlilikleri arkamızı döndüğümüz tehlikeli ormanlar
güzellikler de baktığımız yön olsun
masallarda iyiler ne kadar mutlu oluyorlarsa biz de o kadar aşık olduk...sonsuza kadar.
karşılaştığım ilk,tek ve gerçek şövalyeye
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder