dünyanın varoluşundan bu yana geçen onca dönemi düşününce yaşabileceğim en köhne zaman diliminde yaşadığıma kanaat getirdim.
herkes bir şeylerden şikayet etmekte ve düşüncelerimizi birbirimizin içine akıtmamızı sağlayan tek araçta sloganlarımız olmuş. üstelik şikayet ettiğimiz şeyleri yaratanlar da en başta biz oluyoruz. yaratıp içinde yaşıyoruz. sonra da yaşadığımız eve pisliyoruz.
imajlarla ve renklerle kandırılıyoruz bunun yanında. rıza gösteriyoruz bir de buna, hayat daha eğlenceli ve kolay olsun diye. daha zor oluyor...
oyalandım bunca zaman ben de öylesine.
ama bundan sonra,
slogan istemiyorum.
ayrıntı istemiyorum.
şikayet duymak istemiyorum.
basit ve güzel olanı istiyorum sadece.
hayatımı zorlaştıran değil kolay hale getiren şeylere ihtiyacım var.
bu yüzden kendi "zor oluşuma" bile karşıyım bu aralar.
"basit kadın" olasım var.
yadırgarsınız ama şimdi siz beni diymi böyle söyleyince. çünkü en olmasını arzuladığınız şeyin aksini iddia edecek kadar ikiyüzlüsünüz. sizi "sosyal" bir yaratık olma zorunluluğu bu hale getirdi. kızmıyorum bu yüzden.
sadece siz de basitleşip güzelleşin istiyorum. gözümüz gönlümüz açılsın!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder