zaman kıskacı,

daha ilk "gün"den yoruldum. düştüm kalktım ilk günden. yürüdüm, koştum. indim, çıktım. usandım ara ara umutlandım ilk günden.



iyi ki zamanı parçalarına bölüyoruz, sınıflandırıyoruz. yoksa "dün"ün "bugün"den tek farkı dünün dün, bugünün de bugün olması sadece. saatlerse hep "yarın"a ayarlanmış.



gün, dün, bugün, yarın... zamanı böyle parçalara ayırmasak umut edicek bir şeyimiz de kalmayacakmış. "yarından çok umutluyum." lar falan. komik:)



kendinden bir umudun var mı ondan haber ver. yarın sana napsın ki her şeyi yarına bırakmışsın mesela. zira bugünden sonraki günün adının yarın olması içinde iyi bir gelecek vaadi taşımıyor.

dünün bugünden farkı yoksa "yeni" olan bir şey de yok demek ki. senin bugün dediğin dünün basit bir tekrarı. birgün de plan yapmasan umut etmesen olmaz mı? öylesine yaşasan ve rahat bıraksan kendini tek bir gün...

farkındayım çelişkiler içindeyim :)



benim içinse "daha düne alışmadan bugün oldu" :(



artık zaman çok hızlı akıyor. eskiden daha yavaşmış. insanların yapacakları bu kadar karışık işleri yokmuş.



zaman algısını ve ona ait kavramları bir yana bırakıyorum. benim yine yapılacak işlerim, halledilecek sorunlarım, keşfedilecek yenilerim, okunacak kitaplarım, gidilecek yerlerim vesaire... "önce", "şimdi" ve yarın bunlar hep olacak.



kaçıyorum ki, zaman beni yakalayamaz!!!