hani bazen çarkıfelek döndüğünde sürpriz hediyeler çıkar ya!
"işte en sevdiğim!" diyorum ben o zaman. küçük bir çocuğun sahip olupta sevinebileceği en aptalca şey neyse ben işte o şeye sahip olmuş gibi seviniyorum. böyle hisseden çok fazla insan olduğunu sanmıyorum. en azından ben çevremde böyle insanlara çok sık rastlamıyorum.
demek istiyorum ki "ey hayat bak ben küçük şeylerle de mutlu olabiliyorum."
"buna da cevap vermezsin belki... ama umut işte'" diyen bir bilge içimi acıtmıştı birgün... oysa ki cevap kendini teslim etmemek için can çekişmekteydi... ennihayetinde etmedi!
ben diyorum ki acaba hayat bana cevap vermek için sabırsızlanıyor olabilir mi?
bazen cevap vermek istediğinde muhattabını bulamamak çok fena bir şey. dudaklarını oynatıyorsun tam bir hamle yapıyorsun ki... sonsuz bir boşluk ve öğrenilmiş çaresizlik.
ama bu çok adaletsiz ve tek taraflı bir oyun. ben hep burdayım ve cevabını bekliyorum. en azından heyecanım tazeyken hala bence şimdi doğru zaman.
biriktiripte mutlu olduğum şeylerden küçük bir tepe oluşturdum. eğer yardım edersen o tepeden yaşı geçmiş çocuklarında keyif alabileceği oyuncaklar yapabiliriz belki. belki...
o zaman şimdi ben yeni keşfettiğim o keyifli şarkıyı dinleyip mutlu olucam. sonra da mışıl mışıl uyumayı düşünüyorum.
kapıyı çalarsan açmam ama ararsan bir öngörüşme yapabiliriz telefonda olur mu?
ben de sana 25 yıl (ama asla 26 değil!) emek verdim. hadi şimdi sen de sevsen beni biraz:) olmaz mı?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder