tüm korkularını evinin dışına çıkarıp çöp kutusuna atmakta olan elis, o sırada batmakta olan güneşe bakıp iç çekti.
akşam güneşi ona geçip gitmekte olan "zaman"ı hatırlattı.
bu eşşiz manzaranın tek düşmanı zamandı.
hayır hayır çöpe attığı attığı tüm korkuları değildi aslında. bir kısmını içinde bulunduğu mutluluk fırtınasından korunmak için kendisine saklamıştı.
sakladığı korkularıysa ona güvenli evinden çıkmayı yasaklamıştı. oysa ki elis'in şu an saklanmak istediği tek yer.....
zaman korkularımızın öğütücüsü olsa keşke, duygularımızın değil.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder