insanlara oturdukları yerden başkalarının hayatları hakkında yorum yapma hakkını kim veriyor acaba?
sanırım bugünlerde en çok merak ettiğim mevzu bu.
ama işte insan psikolojisi böyledir. bir kere bir insana kendinizle ilgili yorum yapma hakkını vermişseniz artık bütün hayatınız o insana aittir. attığınız her adım doğru mu yanlış mı? ona sormalısınız. gerçekten mutlu musunuz? o bilir.
mutluyum demişsseniz sonuna kadar irdeler. inanmaz. rahatınız batar çünkü ona. sözde sevgidir bu belki. ama onun vazgeçilmez yorumları olmaksızın yaşayabileceğinize pek inanmaz.
çünkü onun sevgisi ancak siz onun yanındayken sizle birliktedir. o yanınızda yokken mutlu olduğunuza bir türlü inanmak istemez.
işte o meşhur deyiş bu durumu çok güzel açıklar.
"faşizm iki insan arasındaki ilişkide başlar."
ama işte bir şeyin hakaret, eleştiri ya da herhangi sizi etkileyen bir yorum olması için onu duymanız gerekir.
duymadığınız bir şey sizin üzerinizde iktidar kuramaz çünkü.
iktidarınız geçersizdir. iktidarınızı meşru kılmak için uzak bir ülke seçin. bu diyardan size ekmek çıkmaz.
duymuyorum anlatabiliyor muyum?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder