senden günlerdir haber alamıyorum elis.
gezegenlerimiz arasındaki tek bağlantı olan "hayal gücü ışığı" bir gece aniden görünmez oldu. öyle sanıyorum ki atsız şövalyeler ben uyurken zırhlarını bu bağlantıyı koparmak için kullandılar.
onlara ulaşmaya çalıştım ama zırhlarını çıkarınca görünmez oldular. şimdi nerde olduklarını pek bilmiyorum. bizimle yaşıyorlar ama buna dair en ufak bir ipucu yok.
dolayısıyla sensiz yolda yürürken bana eşlik eden yine benim kuru gölgem.
kuru gölgeler ve ben loş ışıklar altında yürürken hep seni düşünüyorum. nasıl olduğunu biliyorum ya içim rahat. sen hep düşünüyorsun, seziyorsun ve sonuç ne olursa olsun seviyorsun. bu yüzden sen hep iyisin.
ben, aklım ve duygularım kısa bir yolculuğa çıktık. malum sen yokken hayat çok sıkıcı oluyor. ama onların da pek iyi bir yol arkadaşı olduğu söylenemez. çünkü hiç konuşmuyorlar. hep ifadesiz bir şekilde karşıya bakıp önlerinde giden yolu takip ediyorlar.
keşke sen olsaydın mutlaka beni keyiflendiricek bir yol bulurdun.
bu şartlar altında kötü ve anlamsız bir insanım. sanırım bir süre daha böyle devam edeceğim.
ben yokken bahçedeki ayrık otlarını temizlersin, kırlarda gezersin belki...
atsız şövalyelerin istilası son bulduğunda bir evim olduğunu hatırlamama izin verilecek.
geri döneceğim elis,
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder