elis'e ulaşmak için son joker hakkımı da kullanmıştım. geriye bir tek seçeneğim kalmıştı: dolaysız bir şekilde sorunun cevabını vermek.
bunun için mucizeye ihtiyaç vardı.
mucize diye bir şey yoktu.
hayır bayım vardı aslında. işte tam da bu yüzden insanı salt bir nesne olarak gören bilimsel gerçeklere hep mesafeli durdum.
mucize vardı.
olmalıydı. çünkü elis'in gezegeninin ışığı sönmekte hem de sonsuza dek. onu yakalamaya gücüm yetmiyor.
korkuyorum elis, çok korkuyorum. sen yoksun ve şimdi büyümek zorundayım. beni terkettin çünkü senden aldığım gücü umarsızca harcadım. atsız şövalyeleri bununla suçlamamalıyım. onların bunda hiç payı yok çünkü. onların görünmez olduğu yerde ben hala görünür bir şekilde kalan paramı da düşünmeden harcamaktayım. düşünmek istemememin nedeni senin yokluğuna verdiğim farkındalıksız tepki. bu günahları işlerken inan hiç düşünmüyorum. diyorum ki çünkü onlar benim yaşamdaki tek ışığım olan hayal gücümü çaldılar. senin adını bana unutturmaya çalıştıkları için kızıyorum onlara. ama biliyorum ki onların hiç bir suçu yok. bugünler de yine yapmak üzere olduğum şeyler gelip sana günah çıkartmama neden olacak. ama sen olmayacaksın elis, bundan korkuyorum.
çok sevdiğim gezegenin birinde öylece çürüyecek ve bana kendini unutturacaksın ben hiç anlamadan. pekiy niye mi hala böyle davranmaya devam ediyorum?
çünkü sorunun cevabını bilmiyorum elis,
başka gezegenler arıyorum ama o kadar karanlık ki kapılarının ardı... yoooo hayır aralasamda açmadım hiçbirini tam olarak.
senin kadar benim de hakkım var ağlamakta. çünkü benden götürdüğün şeyler artık ağlamama bile izin vermiyor. beni nasıl bu kadar kibirli, sevgisiz ve ruhsuz yapmayı başarabildin kendinden mahrum ederek. üstelik bu istemediğim özellikleri kullanarak yaptığım şeyler gezegeninin ışığını sonsuza dek kaybetmeme neden olacak.
sanırım bir daha hiç oyun arkadaşım olmayacak elis... eğer benden mahrum edersen yaşamdaki yegane sermayem olan ışığını.
şimdi ben gerçek değilim bunu ikimizde biliyoruz. tek samimi gerçeğim omzuma çarpıp geçen onca asalaktan daha az gerçek olmam sadece.
ya da ben yaramazlık yapmaya devam edeceğim elis. inanmadığın için beni deniyorsun ama sorunun cevabını bilmiyorum ve cavaplayamam. o zaman hiç yoklarmış gibi davranarak bulutların yanından geçip atmosfer dışına çıkıcam ben de.
intikam alacağım senden ve sanırım cehenneme gideceğim...
eğer zaten hayat hayal gücü hırsızlarını değil inananları cezalandırıyorsa ve eğer zaten benim cezam da hazırsa...
..."cehennem başkalarıdır" (sartre) elis evet haklısın ve sen gelene kadar onların cehenneminde yanmaya devam edeceğim...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder