gerçek bir çocuk olmayı becerebilmeye bir yıl daha yaklaştım...
evet; ancak ve ancak ruhumuz gerçek kurtuluşu, çocuksu özgürlüğü, bulutlara dolaysız dokunuşu yolun sonunda yaşayacak.
ne kadar mı karamsarım?
her gün bunu düşünerek yaşama daha da çok bağlanıyorum çünkü. ancak böyle affedebiliyorum, sevebiliyorum, vazgeçebiliyorum, daha uzağa gidebiliyorum... aradığım "düş"ün bu ülkede zaten olmadığını her anladığımda, yaşayacak olduklarıma bir adım geride durmanın anlamı kalmıyor.
her şeye bir "tad" bahşedilmiş bu hayatta. bir gün ondan yarın bundan bir dilim ama arsızlığa kaçmadan ve gerektiğinde aç kalmasını, diyet yapmasını bilerek!
ve şu an çikolatalı pasta tadı var dudaklarımda.
bunu yaşamla paylaşmak niyetindeyim.
yaşamın tam dudaklarına isabet ettiricem dudaklarımı ve bir öpücük kondurucam. o da benimle paylaşıcak mucizelerini, heybetini ve sürprizlerini!
buna inanacak kadar çocuk olmamı seviyorum işte! bir yaş daha küçüldüğüm için bu yüzden bu kadar mutluyum!!!!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder